~Rozdział 3~Sąsiadki~

Dziś mamy 7 kwietnia, więc...
Dedykuję Ninie Pasquarelli, która ma dzisiaj urodzinki. Sto lat kochana!

Leon

       Kurwa. Gdzie ja do cholery jestem? I kto tak wrzeszczy? Przecież tu się odsypia. Poza tym jest środek nocy(czyt. 8.00 rano). Otworzyłem oczy i zobaczyłem telewizor w naszym salonie. Był włączony. Usiadłem i zobaczyłem całą ekipę leżącą na fotelach i kanapie. I wtedy ból głowy przypomniał mi o wczorajszej nocy. Impreza, drinki i powrót do domu. Znowu usłyszałem dźwięki za drzwiami. Wstałem potykając się po drodze o buty Lu. Zaspany stanąłem na klatce, gdzie ujrzałem cztery kłócące się laski. Nawet mnie nie zauważyły. Tak w ogóle można? Postanowiłem je uciszyć.

-Ee! Co tu się do cholery dzieje? Zamknąć mordy, bo niektórzy próbują się wyspać! Wyobraźcie sobie,  że nie jesteście tu same!-posłałem zaskoczonym dziewczynom mordercze spojrzenie. Coś w tym stylu. 

Nagle stanęła za mną Ludmiła.

-Nowe sąsiadki?-spytała ziewając.

-Nie kurwa wyprane w perwolu.-warknąłem. Oczywiście po chwili przyszli Fede i Diego... Ale zaraz.. Czemu Diego ma snickersy? 

-Dobra ludzie. Spokojnie macie tu po snickersie i zamknąć japy wreszcie-powiedział. Dziewczyny w osłupieniu patrzyły na Lu.

-Ty mieszkasz z trzema facetami?

-Tak, a co zazdrościsz? Wolę mieszkać z nimi niż z paranoicznymi wariatkami, które nie dają spać sąsiadom-weszła do mieszkania wyraźnie zirytowana. Dziewczyny na korytarzu w końcu się uciszyły, a my wróciliśmy drzemać na kanapę. No bo po co komu łóżka i oddzielne sypialnie? Coraz lepiej dogadujemy się z ekipą, a ich dzisiejsza postawa mega mi zaimponowała. Byliśmy jedną paczką. Razem uciszyliśmy te jędze z korytarza. Już widzę całe tygodnie spędzone na wycinaniu im różnych numerów... Po kilku minutach wszyscy kompletnie odpłynęliśmy do krainy snów...

            Kiedy się obudziłem dochodziła 13.00. Przetarłem oczy. W salonie zostałem już tylko ja. Powędrowałem do kuchni. Tutaj zastałem moich współlokatorów. Pili kawe i jedli pizzę, którą zapewne musieli niedawno zamówić. Bez słowa wziąłem kawałek i upiłem łyk z czwartego kubka, który zapewne był zostawiony dla mnie. Wszyscy mieliśmy na sobie ciuchy z wczorajszej imprezy. Po skończonym posiłku każdy z nas poszedł się umyć i przebrać. Po godzinie wszyscy spotkaliśmy się na tarasie. Usiedliśmy dookoła stolika, na którym leżała duża, biała kartka. Do góry było napisane "Pomysły jak wkurzyć jędzy z korytarza". Mieliśmy ich już kilka, gdy nagle usłyszałem dzwonek do drzwi. Wszyscy poderwaliśmy się z miejsc i na wyścigi biegliśmy do drzwi. W korytarzu Ludmiła poślizgnęła się i spadła na Federico. Razem znaleźli się na podłodze. Diego z kolej potknął się o ich ciała i wylądował na ziemi z twarzą obok moich stóp. Wybuchnęliśmy głośnym śmiechem. Otworzyłem drzwi, a moim oczom ukazały się dwie jędze z korytarza.

-Wiecie. Chyba źle zaczęliśmy znajomość. Chciałabym was przeprosić. Możemy wejść?-powiedziała jedna z nich. Przytaknąłem i gestem ręki zaprosiłem je do środka. Poszły za mną do salonu, gdzie ekipa siedziała już na największej kanapie. Usiadłem obok Fede. 

-Jesteśmy Francesca i Violetta-poinformowała Fran. - A wy?

-Leon, Fede, Ludmiła i Diego.

-Wiemy, że nasze zachowanie rano nie było zbyt miłe, ale wy też nie zachowaliście się najlepiej-Serio? Przyszły tu nas obrażać? Pora zastosować taktykę nr 5. Diego mrugnął do mnie porozumiewawczo po czym powiedział:

-Tak. Ale Vilu.. Opowiedz coś o tym twoim wypadku...

-Jakim wypadku?-zdziwiła się.

-No nie pierdol, że masz taki ryj od urodzenia!

-Jebnąłeś jak łysy grzywką o kant koła!-powiedziała Fran próbując mu dowalić, co nie bardzo jej wyszło. Teraz do akcji wkroczyła Ludmiła.

-Wiesz Fran... Zgasiłabym cię, ale gówno się nie pali-zarechotaliśmy, a one wyszły trzaskając drzwiami. I bardzo dobrze. Myślę, że czeka nas wspaniały rok...

Violetta

           Co to w ogóle miało być? My tam przychodzimy, przepraszamy, zwracamy uwagę, że oni też nie zachowali się jakoś super, a oni co?

Myślałam, że chociaż ta laska będzie normalna... Ich dom powinien nazywać się 'Psychiatryk'. W przyszłości będę omijać ich z daleka. Fran mówi tak:

-Do konia nie podchodź od tyłu, do byka od przodu, a do idioty w ogóle. Więc lepiej tam nie chodźmy. 

-Tak. Masz rację.-zgodziłam się.

-To co robimy?-zapytała.

-Może obejrzymy jakiś film?-zaproponowałam.

-Nie... Może chodźmy odwiedzić Cami i Naty.
-No dobra-zgodziłam się.
            Wyszłyśmy z mieszkania. Na chwilę stanęłyśmy pod 'Psychiatrykiem' i zaczęłyśmy podsłuchiwać. Śmiechy i okrzyki. Niestety nie udało nam się podsłuchać o czym rozmawia ta banda idiotów. A szkoda... Może wtedy wiedziałybyśmy czego się spodziewać... Zrezygnowane zapukałyśmy do drzwi dziewczyn. Koniecznie musimy opowiedzieć im o tym co się stało. W końcu zachowanie lokatorów mieszkania na środku było absurdalne! Jak można tak traktować ludzi? Po krótkiej chwili drzwi się otworzyły i stanął w nich uśmiechnięty Brazylijczyk.
-O! Wchodźcie!-powiedział, po czym skierował się w głąb mieszkania. w salonie zastałyśmy całą czwórkę.
-Nie uwierzycie co się stało!-rzekła Camila na nasz widok.
-Gadaj!-rozkazała Francesca.
-Uwierzycie, że ci debile mieszkający pomiędzy nami mają cztery pokoje i cztery łazienki? A my mamy dwa pokoje i dwie łazienki! A na pewno jesteśmy bardziej normalni!-krzyczała. Ta informacja lekko mnie zdziwiła. Ale to by wyjaśniało to, że ta blondi mieszka z trzema facetami pod jednym dachem...
-Chore! Ale posłuchaj co nam się przytrafiło!-podjęłam.
-Co?-spytała milcząca dotąd Hiszpanka.
-Pamiętacie jak rano na nas naskoczyli?Poszłyśmy ich przeprosić i się pogodzić, a oni zaczęli się z nas bezczelnie nabijać! No to sobie poszłyśmy.
-Słuchajcie tak nie może być. Musimy im pokazać kto tu rządzi! Trzeba wymyślić jakiś plan!-zaczęła Cams.
-Dziewczyny! Na pewno znowu przesadzacie! Skupcie się na sobie, a nie na manipulowaniu innymi i zatruwaniu im życia-uspokajał ją Brod.
-Czy ty właśnie zasugerowałeś, że jestem jędzowatą manipulantką?
-Nie! Kochanie...
-Jakie kochanie? Właśnie mnie obraziłeś!
-Camila! To nie tak!
-Nie tak? A jak? Wytłumacz mi to?
-Po prostu mam dosyć tych waszych bezmyślnych intryg, które do niczego nie prowadzą...
-Teraz jeszcze mówisz, że jestem głupia!
-Nie. Ja nic takiego nie powiedziałem!
-Ale pomyślałeś!
-Skąd wiesz co myślę?
-Szósty zmysł. A tak w ogóle, to śpisz dzisiaj na kanapie!
-Co? Ale ja nic nie....
-Bez dyskusji! Coraz bardziej się pogrążasz!
-Jesteś jak moja matka!
-Serio? A ty z kolei przynudzasz jak mój stary!
-To może my już pójdziemy...-zaczęłam niepewnie.
-Tak! Idźcie i skończcie knuć intrygi!-krzyknął Broduey.
-Nie! Wy zostajecie i nigdzie się nie ruszacie! Zrozumiano?-OMG. Camila zaczyna mnie przerażać... Zachowuję się trochę jak... Dyktatorka? Tak. To chyba właściwe słowo.
-Wiesz Cami.. Właśnie przypomniałam sobie, że nie wyłączyłam żelazka...-Francesca wstała, a ja wzięłam z niej przykład i zrobiłam to samo.
-Brawo Geniuszu! Spłoszyłeś je!
-Czy ty właśnie nazwałaś mnie geniuszem?
-Nie! To była ironia. IRONIA rozumiesz ciemna maso?
-Ty rasistko!
-Nie jestem rasistką, ja po prostu....-dalszej części tego niewątpliwie interesującego dialogu nie miałam, jednak okazji słyszeć. Z ulgą zamknęłam drzwi. Niestety na korytarzu natknęłyśmy się na.....

💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
Hejka Miśki!
To właśnie jest rozdział 3.
Co o nim sądzicie?
Uwaga! Edit zakładki Studenci.
Pojawiło się 8 nowych postaci.
Kiedy next? Nie wiem. Może za tydzień.
I pamiętaj. Jeśli tu byłeś zostaw po sobie chociaż kropkę. Dla ciebie to 10 sekund, a dla mnie wielka radość.
Czekam na komentarze!
Buziaki :-*
Misia <3

Czytasz-Komentujesz-Motywujesz